Ruimtevaart podcast transcript s01e03 - Ruimtetoerisme
2017/03/07: De derde Ruimtevaart podcast is opgenomen. Luister of lees het transcript hieronder.
Zo ging dat er aan toe in April 1970, toen de Amerikanen voor de derde keer 2 astronauten op de Maan zouden gaan neerzetten. Apollo 13 haalde het maanoppervlak echter helaas niet. Na een explosie van een zuurstoftank aan boord van het ruimteschip wisten de astronauten ternauwernood weer veilig op Aarde te landen. ‘Houston we got a problem’ werd synoniem voor allerlei situaties waar je het liefst zou willen uitschreeuwen, holy shit, we are going to die!
Na Apollo 13 waren er nog 4 succesvolle maanmissies waarna het Apollo programma werd afgeserveerd door het Nixon presidentschap aangezien de race naar de Maan tegen de sovjets nu wel was gewonnen.
Het was een tijd van koelbloedige en militair getrainde mannetjesputters, die de raketten durfden te bemensen. Met het stopzetten van Apollo werd een begin gemaakt van het Space Shuttle programma. 1 van de belangrijkste doelstellingen voor dit programma was om de ruimte toegankelijker te maken. Niet alleen voor de stereotypes van Dan Cooper en Buck Danny, maar ook voor normale stervelingen als U en ik. Uiteindelijk heeft de Space Shuttle deze doelstelling na haar dertig jarige diensttijd uiteindelijk niet gehaald, maar heeft wel een zeer fundamentele bijdrage geleverd aan het International Space Station, dat op een hoogte van 400 km om de Aarde heen cirkelt.
De winst in de wedstrijd om normale mensen de ruimte in te brengen viel ten deel aan de Russen, die met hun Soyuz werkpaard de eerste waren in 2001, die ruimtetoerist Dennis Tito op een 8 daags vakantietripje naar het ISS stuurden. Echter zo normaal waren Dennis Tito, en de 6 andere ruimtetoeristen die een Soyuz vluchtje van en naar het ISS hebben gemaakt. Een space tourist heeft namelijk een flinke buidel met roebels nodig om te mogen instappen op een retourtje kosmos. Zo heeft de Amerikaans-Iraanse zakenvrouw Anousheh Ansari, de eerste vrouwelijke space tourist en ook eerste Iraanse burger in de ruimte, een fortuin gemaakt met haar software bedrijf dat later is opgekocht door Sonus Networks. Ook ruimtetoerist Richard Garriot maakte een de nodige pecunias in de software, en wel voor de gaming industry. Insiders kennen hem daar onder zijn alter-ego Lord British. Een interessant detail is dat de vader van Richard Garriot, Owen Garriot astronaut was in de jaren zeventig. Owen Garriot veroverde in 1973 het record van 60 dagen in de ruimte aan boord van het SkyLab ruimtestation.
Beide ruimtetoeristen, Richard Garriot en Anousheh Ansari hebben trouwens een aanbevelenswaardige documentaire gemaakt over hun avonturen. Anounshed Ansari legt in die van haar ook nog een een vinger op de zere plek dat de kankerverwekkende resten van de eerste en tweede rakettrap van de Soyuz zonder voorzorgsmaatregelen worden gedumpt in afgelegen gebieden zoals de Altai regio, alwaar de ontwetende bewoners de neergestorte raketdelen gebruiken als dakbedekking.
In de hoogtijdagen van het ruimtetoerisme, rond 2004 werd ook nog eens een prijs gewonnen door Scaled Composites, die een ruimtevliegtuig had gebouwd wat de magische hoogte van 62 nautische mijlen kon bereiken, de academische grens van Aardse atmosfeer met de ruimte van sterren en planeten die ook wel de Karman lijn wordt genoemd. Doordat zij deze hoogte met het zelfde vliegtuigje konden bereiken binnen een tijdsbestek van 2 weken, wonnen zij de prijzenpot van 10 miljoen dollar, die overigens beschikbaar was gesteld door ruimtetoeriste Anousheh Ansari. Al voor de tweede vlucht van Scaled Composites, meldde Virgin group baas Richard Branson zich aan de poort van de internationale X Prize wedstrijd en wist het zou te draaien dat het leek dat hij, met zijn rap opgerichte Virgin Galactic de prijs had gewonnen.
Inmiddels zijn we 13 jaar verder en worstelt Virgin Galactic nog steeds om ruimtevluchten aan de man te brengen die de heilige grens van de Karman line zullen overschrijden. Het opschalen van het 2 persoons ruimtevliegtuig naar een 6 persoons versie met meer interne beweegruimte bleek dermate moeilijk, dat de technologie voor de raketmotor al meerdere malen opnieuw moest worden uitgevonden. Ook zorgde een fatale testvlucht in 2014 met dodelijke afloop voor 1 van de 2 vliegers voor wederom jarenlange vertraging.
Of Virgin Galactic ooit echt tot een succesvolle business komt vult me met enige scepsis. Ook haar enige concurrent, XCOR SXC, waarvoor het marketingkantoor zich nog altijd in Amsterdam bevindt, heeft het ontwikkelingswerk aan haar Lynx ruimtevliegtuig in de vertraging gezet om zich volledig te richten op haar uitmundende rakettechnologie, die ze levert aan de echte rakettenbouwers van United Launch Alliance, een samenwerking tussen aerospace giganten Boeing en Lockheed Martin.
Meerdere space tourism start-ups zagen het licht in de periode rond 2010. De meest bijzondere vond ik wel de Golden Spike Company. Deze start-up wist een aantal oud gedienden van Apollo bij elkaar te krijgen en wilden vervolgens tickets verkopen voor een half miljard dollar per persoon om een paar dagen op de maan te verblijven. Er zijn jaren dat ik dat niet verdien als Space Industry Consultant. Uiteindelijk is de Golden Spike Company een stille dood gestorven, ook omdat 1 van de oprichters, Alan Stern het te druk kreeg als mission scientist van de New Horizons probe, die in 2015 langs de dwergplaneet Pluto scheerde.
De meest haalbare kaart voor ruimtetoerisme heeft op dit moment Elon Musk in handen, de oprichter van SpaceX. Voordat Elon Musk een cultfiguur werd sprak ik hem kort in 2004 op een Internationale Ruimtevaart conferentie in Canada. Hij was toen al vastbesloten de toegang tot de ruimte te ontsluiten om zijn uiteindelijke doel te gaan bereiken: het stichten van een Mars kolonie. Hij werd destijds enigzins weggelachen door de gevestigde orde maar is daar gelukkig altijd stoicijns onder gebleven.
Onlangs bracht SpaceX het nieuws naar voren dat twee vermogende personen hem benaderd hadden omdat ze een vlucht naar de Maan zouden willen doen. Wie de twee zijn is onbekend, maar het geruchten circuit laat namen circuleren als Google founder Larry Page, durfinvesteerder Steve Jurvetson en filmmaker James Cameron, bekend van Avatar. Het plan is dat ze in 2018 worden gelanceerd met de nu nog niet gevlogen Falcon Heavy, de grote broer van het werkpaard van SpaceX, de falcon 9. Of dit echt gaat gebeuren volgend jaar is natuurlijk nog maar te bezien. Ruimtevaart blijft natuurlijke echte rocket science. Gecontroleerde explosies met licht gewicht constructies die de krachten maar net kunnen beheersen, dat zal altijd met risico’s gepaard gaan.
De vlucht wordt trouwens een technische herhaling van Apollo 8, de missie die volgend jaar precies 50 jaar geleden naar de Maan werd gestuurd. Na een achterlangsje bij onze Maan, werden ze weer teruggestuurd richting de Aarde, om met een snelheid van 40.000 km/uur de Aardse dampkring te gebruiken als rem en uiteindelijk te landen in de stille oceaan. Mogelijk gaan we dit dus in de herhaling zien van waar de mensheid toe in staat was, 50 jaar geleden.
